Niet in de laser kijken

Daardoor is het wel een gek gevoel als je naar het ziekenhuis gaat, juist om in die laser te gaan kijken. Maar toch was dat precies wat er vandaag voor mij op het programma stond.
Zoals in m'n vorige log al uitgelegd, is er een gaatje in mijn regenboogvlies (iris) gebrand met de bedoeling de iris iets rustiger te krijgen waardoor er minder pigment loslaat.

En die verdoving beviel me niet echt. Ik ben al een tijdje wat verkouden en er rommelt iets in mijn voorhoofdsholtes. En die verdoving maakte het gevoel er niet beter op.
Vlak voor de behandeling nog wat gel erop en een soort van contactlens waarmee het knipperen werd tegengegaan.

Absoluut niet pijnlijk, maar erg plezierig vond ik het nou ook weer niet. Vooral niet toen een bloedvat werd geraakt en ik duidelijk iets voelde knappen.
Na een uur moest ik de boldruk laten meten en die was niet verontrustend gestegen, dus ik mocht naar huis. Waar nu, zo'n 8 uur later, de verdoving uitgewerkt begint te raken en ik weer scherp ga zien. Het oog voelt alsof ik er een klap tegen heb gekregen.

De oogarts verwacht niet dat die irisherkenning problemen met het gaatje zal hebben, maar uitsluiten kon ze het niet. Ze vond de casus wel vreselijk interessant en vroeg aan me of, als ik toch een nieuwe foto moest laten maken, of ze dan beide exemplaren mocht hebben. Haar glunderende gezicht doet me vermoeden dat ze hoopt dat ik morgen voor een "gesloten" deur sta en dat zij dan haar collega's iets nieuws te vertellen heeft.
Ach ja, ik zal m'n paspoort morgen maar meenemen, dan kan ik meteen een nieuwe pas halen mocht het misgaan. Ik hoop op "U bent herkend", maar "De irisfoto is niet gelukt" hou ik maar als lastig alternatief in m'n achterhoofd.